publicerad: 2015
urskulda
ur|skulda
verb
~de ~t • försöka rättfärdiga; ursäkta
| Finita former | |
|---|---|
| urskuldar | presens aktiv |
| urskuldas | presens passiv |
| urskuldade | preteritum aktiv |
| urskuldades | preteritum passiv |
| urskulda | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att urskulda | infinitiv aktiv |
| att urskuldas | infinitiv passiv |
| har/hade urskuldat | supinum aktiv |
| har/hade urskuldats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| urskuldande | |
| Perfekt particip | |
| en urskuldad + substantiv | |
| ett urskuldat + substantiv | |
| den/det/de urskuldade + substantiv | |
urskulda sig
• ursäkta sigOrdform(er) urskulda sig


