publicerad: 2015
urspårning
ur|spår·ning
substantiv
~en ~ar • till spåra ur
| Singular | |
|---|---|
| en urspårning | obestämd form |
| en urspårnings | obestämd form genitiv |
| urspårningen | bestämd form |
| urspårningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urspårningar | obestämd form |
| urspårningars | obestämd form genitiv |
| urspårningarna | bestämd form |
| urspårningarnas | bestämd form genitiv |


