publicerad: 2015
urtillstånd
ur|till·stånd
substantiv
~et; pl. ~ • till ur- 1 tillstånd 1
Singular | |
---|---|
ett urtillstånd | obestämd form |
ett urtillstånds | obestämd form genitiv |
urtillståndet | bestämd form |
urtillståndets | bestämd form genitiv |
Plural | |
urtillstånd | obestämd form |
urtillstånds | obestämd form genitiv |
urtillstånden | bestämd form |
urtillståndens | bestämd form genitiv |