publicerad: 2015
urtillstånd
ur|till·stånd
substantiv
~et; pl. ~ • till ur- 1 tillstånd 1
| Singular | |
|---|---|
| ett urtillstånd | obestämd form |
| ett urtillstånds | obestämd form genitiv |
| urtillståndet | bestämd form |
| urtillståndets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urtillstånd | obestämd form |
| urtillstånds | obestämd form genitiv |
| urtillstånden | bestämd form |
| urtillståndens | bestämd form genitiv |


