publicerad: 2015
urvisare
ur|vis·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑visarna • till 2ur visare
| Singular | |
|---|---|
| en urvisare | obestämd form |
| en urvisares | obestämd form genitiv |
| urvisaren | bestämd form |
| urvisarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urvisare | obestämd form |
| urvisares | obestämd form genitiv |
| urvisarna | bestämd form |
| urvisarnas | bestämd form genitiv |


