publicerad: 2015
urvridning
ur|vrid·ning
substantiv
~en ~ar 1ur vridning
| Singular | |
|---|---|
| en urvridning | obestämd form |
| en urvridnings | obestämd form genitiv |
| urvridningen | bestämd form |
| urvridningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urvridningar | obestämd form |
| urvridningars | obestämd form genitiv |
| urvridningarna | bestämd form |
| urvridningarnas | bestämd form genitiv |


