publicerad: 2015
uråkning
ur|åk·ning
substantiv
~en ~ar • t.ex. i slalomåk
| Singular | |
|---|---|
| en uråkning | obestämd form |
| en uråknings | obestämd form genitiv |
| uråkningen | bestämd form |
| uråkningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uråkningar | obestämd form |
| uråkningars | obestämd form genitiv |
| uråkningarna | bestämd form |
| uråkningarnas | bestämd form genitiv |


