publicerad: 2015
utdunstning
ut|dunst·ning
substantiv
~en ~ar • till utdunsta 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en utdunstning | obestämd form |
| en utdunstnings | obestämd form genitiv |
| utdunstningen | bestämd form |
| utdunstningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utdunstningar | obestämd form |
| utdunstningars | obestämd form genitiv |
| utdunstningarna | bestämd form |
| utdunstningarnas | bestämd form genitiv |


