publicerad: 2015
utgrundning
ut|grund·ning
substantiv
~en ~ar • uppgrundning
| Singular | |
|---|---|
| en utgrundning | obestämd form |
| en utgrundnings | obestämd form genitiv |
| utgrundningen | bestämd form |
| utgrundningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utgrundningar | obestämd form |
| utgrundningars | obestämd form genitiv |
| utgrundningarna | bestämd form |
| utgrundningarnas | bestämd form genitiv |


