publicerad: 2015
utrikespolitiker
ut·rik·es|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ utrikespolitik
| Singular | |
|---|---|
| en utrikespolitiker | obestämd form |
| en utrikespolitikers | obestämd form genitiv |
| utrikespolitikern | bestämd form |
| utrikespolitikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utrikespolitiker | obestämd form |
| utrikespolitikers | obestämd form genitiv |
| utrikespolitikerna | bestämd form |
| utrikespolitikernas | bestämd form genitiv |


