publicerad: 2015
utrikesminister
ut·rik·es|min·ister
substantiv
~n ‑ministrar utrikes minister 1
| Singular | |
|---|---|
| en utrikesminister | obestämd form |
| en utrikesministers | obestämd form genitiv |
| utrikesministern | bestämd form |
| utrikesministerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utrikesministrar | obestämd form |
| utrikesministrars | obestämd form genitiv |
| utrikesministrarna | bestämd form |
| utrikesministrarnas | bestämd form genitiv |


