publicerad: 2015
utrivning
ut|riv·ning
substantiv
~en ~ar 2riva 4
| Singular | |
|---|---|
| en utrivning | obestämd form |
| en utrivnings | obestämd form genitiv |
| utrivningen | bestämd form |
| utrivningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utrivningar | obestämd form |
| utrivningars | obestämd form genitiv |
| utrivningarna | bestämd form |
| utrivningarnas | bestämd form genitiv |


