publicerad: 2015
uträtning
ut|rät·ning
substantiv
~en ~ar • till räta ut
| Singular | |
|---|---|
| en uträtning | obestämd form |
| en uträtnings | obestämd form genitiv |
| uträtningen | bestämd form |
| uträtningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| uträtningar | obestämd form |
| uträtningars | obestämd form genitiv |
| uträtningarna | bestämd form |
| uträtningarnas | bestämd form genitiv |


