publicerad: 2015
vandringshinder
vandr·ings|hinder
substantiv
‑hindret; pl. ~, best. pl. ‑hindren • hinder som gör att djur, främst fiskar, inte kan vandra
Singular | |
---|---|
ett vandringshinder | obestämd form |
ett vandringshinders | obestämd form genitiv |
vandringshindret | bestämd form |
vandringshindrets | bestämd form genitiv |
Plural | |
vandringshinder | obestämd form |
vandringshinders | obestämd form genitiv |
vandringshindren | bestämd form |
vandringshindrens | bestämd form genitiv |