publicerad: 2015
vansinnesutbrott
van·sinn·es|ut·brott
substantiv
~et; pl. ~ • till utbrott 2 vansinne
| Singular | |
|---|---|
| ett vansinnesutbrott | obestämd form |
| ett vansinnesutbrotts | obestämd form genitiv |
| vansinnesutbrottet | bestämd form |
| vansinnesutbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vansinnesutbrott | obestämd form |
| vansinnesutbrotts | obestämd form genitiv |
| vansinnesutbrotten | bestämd form |
| vansinnesutbrottens | bestämd form genitiv |


