publicerad: 2015
vansinnighet
van|sinn·ig·het
substantiv
~en ~er vansinne
| Singular | |
|---|---|
| en vansinnighet | obestämd form |
| en vansinnighets | obestämd form genitiv |
| vansinnigheten | bestämd form |
| vansinnighetens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| vansinnigheter | obestämd form |
| vansinnigheters | obestämd form genitiv |
| vansinnigheterna | bestämd form |
| vansinnigheternas | bestämd form genitiv |


