publicerad: 2015
vindicera
vind·ic·era
verb
~de ~t • göra anspråk på; återkräva; förfäkta en åsikt, hävda
| Finita former | |
|---|---|
| vindicerar | presens aktiv |
| vindiceras | presens passiv |
| vindicerade | preteritum aktiv |
| vindicerades | preteritum passiv |
| vindicera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att vindicera | infinitiv aktiv |
| att vindiceras | infinitiv passiv |
| har/hade vindicerat | supinum aktiv |
| har/hade vindicerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| vindicerande | |
| Perfekt particip | |
| en vindicerad + substantiv | |
| ett vindicerat + substantiv | |
| den/det/de vindicerade + substantiv | |


