publicerad: 2015
våldsutbrott
vålds|ut·brott
substantiv
~et; pl. ~ • till utbrott 2 våld
| Singular | |
|---|---|
| ett våldsutbrott | obestämd form |
| ett våldsutbrotts | obestämd form genitiv |
| våldsutbrottet | bestämd form |
| våldsutbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| våldsutbrott | obestämd form |
| våldsutbrotts | obestämd form genitiv |
| våldsutbrotten | bestämd form |
| våldsutbrottens | bestämd form genitiv |


