publicerad: 2015
värja
1värja
substantiv
~n värjor • ett vapen för fäktning – Alla sammansättn. med värj- hör till 1värja.
| Singular | |
|---|---|
| en värja | obestämd form |
| en värjas | obestämd form genitiv |
| värjan | bestämd form |
| värjans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| värjor | obestämd form |
| värjors | obestämd form genitiv |
| värjorna | bestämd form |
| värjornas | bestämd form genitiv |
2värja
verb
värjde värjt • försvara, skydda
| Finita former | |
|---|---|
| värjer | presens aktiv |
| värjs (värjes) | presens passiv |
| värjde | preteritum aktiv |
| värjdes | preteritum passiv |
| värj | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att värja | infinitiv aktiv |
| att värjas | infinitiv passiv |
| har/hade värjt | supinum aktiv |
| har/hade värjts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| värjande | |
| Perfekt particip | |
| en värjd + substantiv | |
| ett värjt + substantiv | |
| den/det/de värjda + substantiv | |
värja sig
• försvara sig: värja sig mot anklagelsernaOrdform(er) värja sig


