publicerad: 2015
åmynning
å|mynn·ing
substantiv
~en ~ar • till 2å mynning
| Singular | |
|---|---|
| en åmynning | obestämd form |
| en åmynnings | obestämd form genitiv |
| åmynningen | bestämd form |
| åmynningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| åmynningar | obestämd form |
| åmynningars | obestämd form genitiv |
| åmynningarna | bestämd form |
| åmynningarnas | bestämd form genitiv |


