publicerad: 2015
örnbräken
örn|bräken
substantiv
‑bräknen el. ~; pl. ‑bräknar • en ormbunke
| Singular | |
|---|---|
| en örnbräken | obestämd form |
| en örnbräkens | obestämd form genitiv |
| örnbräknen (örnbräken) | bestämd form |
| örnbräknens (örnbräkens) | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| örnbräknar | obestämd form |
| örnbräknars | obestämd form genitiv |
| örnbräknarna | bestämd form |
| örnbräknarnas | bestämd form genitiv |


