publicerad: 2015
ösning
ös·ning
substantiv
~en ~ar • till 2ösa 1
| Singular | |
|---|---|
| en ösning | obestämd form |
| en ösnings | obestämd form genitiv |
| ösningen | bestämd form |
| ösningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ösningar | obestämd form |
| ösningars | obestämd form genitiv |
| ösningarna | bestämd form |
| ösningarnas | bestämd form genitiv |


