publicerad: 2015
överrumpla
över|rumpla
verb
~de ~t • oväntat överfalla; överraska
| Finita former | |
|---|---|
| överrumplar | presens aktiv |
| överrumplas | presens passiv |
| överrumplade | preteritum aktiv |
| överrumplades | preteritum passiv |
| överrumpla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att överrumpla | infinitiv aktiv |
| att överrumplas | infinitiv passiv |
| har/hade överrumplat | supinum aktiv |
| har/hade överrumplats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| överrumplande | |
| Perfekt particip | |
| en överrumplad + substantiv | |
| ett överrumplat + substantiv | |
| den/det/de överrumplade + substantiv | |


