publicerad: 2015
apparition
ap·par·it·ion
substantiv
~en ~er • yttre, utseende; gestalt, framtoning
| Singular | |
|---|---|
| en apparition | obestämd form |
| en apparitions | obestämd form genitiv |
| apparitionen | bestämd form |
| apparitionens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| apparitioner | obestämd form |
| apparitioners | obestämd form genitiv |
| apparitionerna | bestämd form |
| apparitionernas | bestämd form genitiv |


