publicerad: 2015
demoralisera
de·mor·al·is·era
verb
~de ~t • moraliskt fördärva; upplösa moralen hos trupp el. lag
| Finita former | |
|---|---|
| demoraliserar | presens aktiv |
| demoraliseras | presens passiv |
| demoraliserade | preteritum aktiv |
| demoraliserades | preteritum passiv |
| demoralisera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att demoralisera | infinitiv aktiv |
| att demoraliseras | infinitiv passiv |
| har/hade demoraliserat | supinum aktiv |
| har/hade demoraliserats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| demoraliserande | |
| Perfekt particip | |
| en demoraliserad + substantiv | |
| ett demoraliserat + substantiv | |
| den/det/de demoraliserade + substantiv | |


