publicerad: 2015
diktare
dikt·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. diktarna • särsk. till dikta 1
| Singular | |
|---|---|
| en diktare | obestämd form |
| en diktares | obestämd form genitiv |
| diktaren | bestämd form |
| diktarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| diktare | obestämd form |
| diktares | obestämd form genitiv |
| diktarna | bestämd form |
| diktarnas | bestämd form genitiv |


