publicerad: 2015
diktat
dikt·at
[‑a´t]
substantiv
~et; pl. ~ • påtvingad lösning, påbud
| Singular | |
|---|---|
| ett diktat | obestämd form |
| ett diktats | obestämd form genitiv |
| diktatet | bestämd form |
| diktatets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| diktat | obestämd form |
| diktats | obestämd form genitiv |
| diktaten | bestämd form |
| diktatens | bestämd form genitiv |


