publicerad: 2015
förarga
för·arga
verb
~de ~t • göra arg
| Finita former | |
|---|---|
| förargar | presens aktiv |
| förargas | presens passiv |
| förargade | preteritum aktiv |
| förargades | preteritum passiv |
| förarga | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förarga | infinitiv aktiv |
| att förargas | infinitiv passiv |
| har/hade förargat | supinum aktiv |
| har/hade förargats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förargande | |
förarga sig
• bli argOrdform(er) förarga sig


