publicerad: 2015
förföra
för·föra
verb
förförde, förfört, pres. förför 1 locka till sex2 lura
| Finita former | |
|---|---|
| förför | presens aktiv |
| förförs (förföres) | presens passiv |
| förförde | preteritum aktiv |
| förfördes | preteritum passiv |
| förför | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förföra | infinitiv aktiv |
| att förföras | infinitiv passiv |
| har/hade förfört | supinum aktiv |
| har/hade förförts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förförande | |
| Perfekt particip | |
| en förförd + substantiv | |
| ett förfört + substantiv | |
| den/det/de förförda + substantiv | |
| den förförde + maskulint substantiv | |


