publicerad: 2015
förfara
för·fara
verb
förfor, förfarit, pres. förfar • gå till väga
| Finita former | |
|---|---|
| förfar | presens aktiv |
| förfars (förfares) | presens passiv |
| förfor | preteritum aktiv |
| förfors | preteritum passiv |
| förfar | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förfara | infinitiv aktiv |
| att förfaras | infinitiv passiv |
| har/hade förfarit | supinum aktiv |
| har/hade förfarits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| förfarande | |


