publicerad: 2015
förhålla
för·hålla
verb
förhöll, förhållit, pres. förhåller • tills. med sig:
| Finita former | |
|---|---|
| förhåller | presens aktiv |
| förhöll | preteritum aktiv |
| förhåll | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att förhålla | infinitiv aktiv |
| har/hade förhållit | supinum aktiv |
| Presens particip | |
| förhållande | |
förhålla sig
1 inta viss attityd: förhålla sig neutral; det är en ny situation nu och den måste vi förhålla oss till2 vara: det förhåller sig så, att ...Ordform(er) förhålla sig


