publicerad: 2015
förhållningsorder
för·håll·nings|order
substantiv
~n; pl. ~ • till förhålla sig 1 förhållning order 1
| Singular | |
|---|---|
| en förhållningsorder | obestämd form |
| en förhållningsorders | obestämd form genitiv |
| förhållningsordern | bestämd form |
| förhållningsorderns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhållningsorder | obestämd form |
| förhållningsorders | obestämd form genitiv |
| förhållningsorderna | bestämd form |
| förhållningsordernas | bestämd form genitiv |


