publicerad: 2015
förhall
för|hall
[fö`r‑]
substantiv
~en ~ar • till hall 2
| Singular | |
|---|---|
| en förhall | obestämd form |
| en förhalls | obestämd form genitiv |
| förhallen | bestämd form |
| förhallens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhallar | obestämd form |
| förhallars | obestämd form genitiv |
| förhallarna | bestämd form |
| förhallarnas | bestämd form genitiv |


