publicerad: 2015
förhalning
för·hal·ning
substantiv
~en ~ar 1 till förhala 12 till förhala 2
| Singular | |
|---|---|
| en förhalning | obestämd form |
| en förhalnings | obestämd form genitiv |
| förhalningen | bestämd form |
| förhalningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förhalningar | obestämd form |
| förhalningars | obestämd form genitiv |
| förhalningarna | bestämd form |
| förhalningarnas | bestämd form genitiv |


