publicerad: 2015
förskingringsbrott
för·skingr·ings|brott
substantiv
~et; pl. ~ • till förskingring 1 brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett förskingringsbrott | obestämd form |
| ett förskingringsbrotts | obestämd form genitiv |
| förskingringsbrottet | bestämd form |
| förskingringsbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| förskingringsbrott | obestämd form |
| förskingringsbrotts | obestämd form genitiv |
| förskingringsbrotten | bestämd form |
| förskingringsbrottens | bestämd form genitiv |


