publicerad: 2015
gärning
gärn·ing
substantiv
~en ~ar 2göra
| Singular | |
|---|---|
| en gärning | obestämd form |
| en gärnings | obestämd form genitiv |
| gärningen | bestämd form |
| gärningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gärningar | obestämd form |
| gärningars | obestämd form genitiv |
| gärningarna | bestämd form |
| gärningarnas | bestämd form genitiv |


