publicerad: 2015
gärningsman
gärn·ings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen • förövare av visst brott
| Singular | |
|---|---|
| en gärningsman | obestämd form |
| en gärningsmans | obestämd form genitiv |
| gärningsmannen | bestämd form |
| gärningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gärningsmän | obestämd form |
| gärningsmäns | obestämd form genitiv |
| gärningsmännen | bestämd form |
| gärningsmännens | bestämd form genitiv |


