publicerad: 2015
gärningskvinna
gärn·ings|kvinna
substantiv
~n ‑kvinnor • jfr gärningsman
| Singular | |
|---|---|
| en gärningskvinna | obestämd form |
| en gärningskvinnas | obestämd form genitiv |
| gärningskvinnan | bestämd form |
| gärningskvinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| gärningskvinnor | obestämd form |
| gärningskvinnors | obestämd form genitiv |
| gärningskvinnorna | bestämd form |
| gärningskvinnornas | bestämd form genitiv |


