publicerad: 2015
häckling
häckl·ing
substantiv
~en ~ar • till 1häckla 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en häckling | obestämd form |
| en häcklings | obestämd form genitiv |
| häcklingen | bestämd form |
| häcklingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| häcklingar | obestämd form |
| häcklingars | obestämd form genitiv |
| häcklingarna | bestämd form |
| häcklingarnas | bestämd form genitiv |


