publicerad: 2015
humörsvängning
hum·ör|sväng·ning
substantiv
~en ~ar • mest i pl. humör svängning
| Singular | |
|---|---|
| en humörsvängning | obestämd form |
| en humörsvängnings | obestämd form genitiv |
| humörsvängningen | bestämd form |
| humörsvängningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| humörsvängningar | obestämd form |
| humörsvängningars | obestämd form genitiv |
| humörsvängningarna | bestämd form |
| humörsvängningarnas | bestämd form genitiv |


