publicerad: 2015
idylliker
idyll·ik·er
[idyl´‑]
substantiv
~n; pl. ~ idyll
| Singular | |
|---|---|
| en idylliker | obestämd form |
| en idyllikers | obestämd form genitiv |
| idyllikern | bestämd form |
| idyllikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| idylliker | obestämd form |
| idyllikers | obestämd form genitiv |
| idyllikerna | bestämd form |
| idyllikernas | bestämd form genitiv |


