publicerad: 2015
indisposition
in·dis·pos·it·ion
substantiv
~en • till indisponerad
| Singular | |
|---|---|
| en indisposition | obestämd form |
| en indispositions | obestämd form genitiv |
| indispositionen | bestämd form |
| indispositionens | bestämd form genitiv |


