publicerad: 2015
invalla
in|valla
verb
~de ~t • omge med vallar; till vall 1: staden invallades el. vanl. vallades in under medeltiden
| Finita former | |
|---|---|
| invallar | presens aktiv |
| invallas | presens passiv |
| invallade | preteritum aktiv |
| invallades | preteritum passiv |
| invalla | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att invalla | infinitiv aktiv |
| att invallas | infinitiv passiv |
| har/hade invallat | supinum aktiv |
| har/hade invallats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| invallande | |
| Perfekt particip | |
| en invallad + substantiv | |
| ett invallat + substantiv | |
| den/det/de invallade + substantiv | |


