publicerad: 2015
irrationalitet
ir·rat·ion·al·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en ~er • till irrationell 1
| Singular | |
|---|---|
| en irrationalitet | obestämd form |
| en irrationalitets | obestämd form genitiv |
| irrationaliteten | bestämd form |
| irrationalitetens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| irrationaliteter | obestämd form |
| irrationaliteters | obestämd form genitiv |
| irrationaliteterna | bestämd form |
| irrationaliteternas | bestämd form genitiv |


