publicerad: 2015
känning
känn·ing
substantiv
~en ~ar • ha känning av besväras av, känna av
| Singular | |
|---|---|
| en känning | obestämd form |
| en kännings | obestämd form genitiv |
| känningen | bestämd form |
| känningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| känningar | obestämd form |
| känningars | obestämd form genitiv |
| känningarna | bestämd form |
| känningarnas | bestämd form genitiv |


