publicerad: 2015
klarera
klar·era
verb
~de ~t • reda upp affärer; betala skuld; fullgöra föreskrifter i fråga om avgifter för fartyg vid lossning el. avsegling
| Finita former | |
|---|---|
| klarerar | presens aktiv |
| klareras | presens passiv |
| klarerade | preteritum aktiv |
| klarerades | preteritum passiv |
| klarera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att klarera | infinitiv aktiv |
| att klareras | infinitiv passiv |
| har/hade klarerat | supinum aktiv |
| har/hade klarerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| klarerande | |
| Perfekt particip | |
| en klarerad + substantiv | |
| ett klarerat + substantiv | |
| den/det/de klarerade + substantiv | |
klarera in
• anmäla fartyg för tullmyndighet: klarera in el. inklarera (fartyget)Infinita former att klarera in infinitiv aktiv Presens particip inklarerande Perfekt particip en inklarerad + substantiv ett inklarerat + substantiv den/det/de inklarerade + substantiv


