publicerad: 2015
klarering
klar·er·ing
substantiv
~en ~ar klarera
| Singular | |
|---|---|
| en klarering | obestämd form |
| en klarerings | obestämd form genitiv |
| klareringen | bestämd form |
| klareringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| klareringar | obestämd form |
| klareringars | obestämd form genitiv |
| klareringarna | bestämd form |
| klareringarnas | bestämd form genitiv |


