publicerad: 2015
knäfalla
knä|falla
verb
‑föll, ‑fallit, pres. ‑faller • hon knäföll framför krucifixet
| Finita former | |
|---|---|
| knäfaller | presens aktiv |
| knäfalls (knäfalles) | presens passiv |
| knäföll | preteritum aktiv |
| knäfölls | preteritum passiv |
| knäfall | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att knäfalla | infinitiv aktiv |
| att knäfallas | infinitiv passiv |
| har/hade knäfallit | supinum aktiv |
| har/hade knäfallits | supinum passiv |
| Presens particip | |
| knäfallande | |


