publicerad: 2015
krutgubbe
krut|gubbe
substantiv
~n ‑gubbar • ⟨vard.⟩ pigg gubbe
| Singular | |
|---|---|
| en krutgubbe | obestämd form |
| en krutgubbes | obestämd form genitiv |
| krutgubben | bestämd form |
| krutgubbens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krutgubbar | obestämd form |
| krutgubbars | obestämd form genitiv |
| krutgubbarna | bestämd form |
| krutgubbarnas | bestämd form genitiv |


