publicerad: 2015
kväljning
kvälj·ning
substantiv
~en ~ar • till 1kvälja 1
| Singular | |
|---|---|
| en kväljning | obestämd form |
| en kväljnings | obestämd form genitiv |
| kväljningen | bestämd form |
| kväljningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kväljningar | obestämd form |
| kväljningars | obestämd form genitiv |
| kväljningarna | bestämd form |
| kväljningarnas | bestämd form genitiv |


