publicerad: 2015
lärling
lär·ling
substantiv
~en ~ar • person som lär sig ett hantverksyrke
| Singular | |
|---|---|
| en lärling | obestämd form |
| en lärlings | obestämd form genitiv |
| lärlingen | bestämd form |
| lärlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| lärlingar | obestämd form |
| lärlingars | obestämd form genitiv |
| lärlingarna | bestämd form |
| lärlingarnas | bestämd form genitiv |


